Należę do pokolenia, w którym Sokół dawał radę w wyjątkowych okolicznościach, będąc narratorem historii o warzywniakach i taksówkarzach. Dzisiaj jednak skupię się na dodatku do znanego i lubianego Zamku, który również nazywa się Sokół, jednak z rapem nie ma zbyt wiele wspólnego. Ale także daje radę.
Moja recenzja gry podstawowej Zamek.
Dodatek rozmiarów jest niewielkich, gdyż jego pudełko z powodzeniem mieści się w pudełku od gry podstawowej i to bez usuwania kartonowych przegródek. Nie znaczy to jednak, że równie niewiele wnosi. Otrzymujemy bowiem 18 nowych kafelków z zupełnie nowym rodzajem budynku, kaplicą, która wprowadza odmienny rodzaj punktowania rosnący nieliniowo wraz z liczbą kafelków składowych. Gdzieniegdzie pojawiają się także sokole gniazda, które dają osobie okupującej przylegający do nich obszar żetony dające punkty na koniec gdy, jeśli ma ich więcej niż przeciwnik.
To nie wszystko, bo do toru z punktami dorzucamy 4 bramy, które mogą być jedynie elementem powiększającym obszar gry lub źródłem całkiem wrednych zagrywek. W tym drugim przypadku niezależnie od liczby zdobytych punktów, musimy się na takiej bramie zatrzymać. A byłoby przykro gdyby naszemu przeciwnikowi przepadły te misternie zbierane punkty na tym sporym chlewie, bo akurat zamkniemy mu go, gdy jego pionek okupuje miejsce przed bramą, nieprawdaż?
Ostatnią nowością wprowadzaną przed dodatek Sokół, są po 2 pionki dla każdego gracza – książę i sokolnik. Ten pierwszy podwaja liczbę punktów zdobytych za obszar, a drugi zapewnia dodatkowe sokole gniazdo. I nawet posiadając 2 pionki więcej, i tak wypstrykałem się z nich wszystkich bardzo szybko.
Wszystkie powyższe elementy rozszerzenia Sokół nie są może jakieś rewolucyjne, jednak potrafią bardzo przyjemnie urozmaicić i tak już mocno regrywalną podstawową grę Zamek.
Warto, jeśli:
- Tak jak ja, wychowaliście się na rapie WWO
- Brakowało wam nutki negatywnej interakcji
- Potraficie niesamowicie szybko pozbyć się wszystkich swoich poddanych – tu macie 2 dodatkowych
